Czy jest różnica w rokowaniu chorych na wczesnego potrójnie ujemnego raka piersi i chorych z rakiem luminalnym o niskiej ekspresji receptora estrogenowego?

Inhibitory CDK4/6 od kilku lat są dostępne w Polsce w ramach programu lekowego. Z kolei radioterapia jest ważną metodą leczenia miejscowego, zwłaszcza u chorych na bolesne przerzuty do kości. Często u chorych na luminalne raki piersi występują przerzuty do kości, które wymagają radioterapii i systemowego leczenia. Brakuje danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności jednoczesnej radioterapii i leczenia inhibitorami CDK 4/6. Niedawno zaprezentowano ciekawe wyniki leczenia 116 chorych w latach 2018-2020 stosujących inhibitory CDK4/6 z powodu przerzutowego raka piersi. Autorzy doniesienia wskazali, że spośród tych chorych 26 pacjentek poddano radioterapii, w tym u 10 chorych stosowano równocześnie radioterapię, a u pozostałych 16 chorych leczenie sekwencyjne. Spośród 26 chorych u 73% pacjentek inhibitory CDK4/6 stosowano w 1. linii leczenia. U większości chorych głównym miejscem przerzutów były kości. Przeprowadzono 32 seanse radioterapii u 26 pacjentek. Zastosowano różne schematy napromieniania, w tym 8 Gy w 1 frakcji (n = 10), 20 Gy w 5 frakcjach (n = 9) i 30 Gy w 10 frakcjach (n = 3). SBRT wykonano u 5 chorych, a napromienianie ściany klatki piersiowej u 3 chorych. U większości chorych stosowano paliatywną radioterapię kości, w tym u 6 chorych (23%) radioterapię okolicy miednicy. Autorzy badania podkreślili, że 19 chorych (73%) miało neutropenię 2. i 3. stopnia, bez 4. stopnia. Neutropenię ≥2. odnotowano w 1. cyklu leczenia inhibitorem CDK4/6 u 50% chorych (n = 8) po sekwencyjnej RT i znamiennie częściej u chorych w trakcie równoczesnej radioterapii (wszyscy leczeni, n = 10; p = 0,0095). Nie zaobserwowano neutropenii u 7 pacjentek po sekwencyjnej radioterapii (27%). U 4 chorych (15%) zmniejszono dawkę inhibitora CDK4/6, w tym u 1 chorej poddanej równoczesnej radioterapii i u 3 pacjentek leczonych sekwencyjną radioterapią. U wszystkich 4 pacjentek przyczyną zmniejszenia dawki inhibitora CD4/6 była przedłużająca się neutropenia 3.stopnia. Badacze zwrócili uwagę na fakt, że po medianie czasu obserwacji wynoszącej 17 miesięcy (zakres 9-20 miesięcy) żadna z pacjentek nie przerwała leczenia z powodu toksyczności. Nie stwierdzono różnicy w częstości neutropenii u pacjentek wcześniej poddanych chemioterapii (n = 16) i bez takiego leczenia (n = 10; p = 0,6680). Nie zaobserwowano poważnych działań niepożądanych związanych z radioterapią. W podsumowaniu autorzy stwierdzili, że u chorych poddanych jednoczesnej radioterapii częściej wstępowała neutropenia niż u pacjentek z leczeniem sekwencyjnym, nie wpływało to jednak na przebieg leczenia u większości pacjentek. Przedstawione wyniki są ciekawe, niemniej konieczne wydają się kolejne analizy z większą grupą chorych i ich dłuższą obserwacją, aby dokładniej poznać bezpieczeństwo i skuteczność jednoczesnej radioterapii z leczeniem inhibitorem CDK4/6. Istotne wydaje się określenie grup chorych, które odnoszą największą korzyść z leczenia jednoczesnego, a tym samym stwierdzenie, u których chorych leczenie systemowe należy rozpocząć już po zakończonej radioterapii, co teraz rutynowo stosujemy.

Opracowała: dr n med. Katarzyna Pogoda

Źródło: Kubeczko M, Badora-Rybicka A, Polakiewicz-Gilowska A, et al. Adverse events in breast cancer patients treated with concurrent or sequential radiation therapy and CDK 4/6 inhibitors in metastatic setting. Cancer Res 2021;81(4 Suppl):Abstract nr PS15-09.